Ο χρόνος εκφράζει τη χρονική σχέση της εκφοράς μίας πρότασης με το περιεχόμενό της. Είναι, δηλαδή, η σχέση ανάμεσα στη χρονική στιγμή της εκφοράς μίας πρότασης και στη χρονική στιγμή που θεωρείται ότι λαμβάνει χώρα η ενέργεια που δηλώνεται από το κατηγόρημα της πρότασης αυτής.
Στην ΚΝΓ η διαμόρφωση της πρότασης ως προς το χρόνο γίνεται με την εκφορά καταλλήλων επιρρηματικών προσδιορισμών χρόνου σε συνδυασμό με τη διαμόρφωσή της ως προς το ποιoν ενέργειας.
Η ΚΝΓ διαθέτει μία πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούνται ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί για τις τρεις γενικές χρονικές βαθμίδες, δηλαδή παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Όταν σε μία πρόταση δεν εμφανίζεται χρονικός προσδιορισμός, η πρόταση μπορεί είτε να αναφέρεται απλώς στο παρόν είτε να είναι άχρονη ή παγχρονική.
Στην ΚΝΓ η διαμόρφωση της πρότασης ως προς το χρόνο γίνεται με την εκφορά καταλλήλων επιρρηματικών προσδιορισμών χρόνου σε συνδυασμό με τη διαμόρφωσή της ως προς το ποιoν ενέργειας.
Η ΚΝΓ διαθέτει μία πληθώρα λέξεων που χρησιμοποιούνται ως επιρρηματικοί προσδιορισμοί για τις τρεις γενικές χρονικές βαθμίδες, δηλαδή παρελθόν, παρόν και μέλλον.
Όταν σε μία πρόταση δεν εμφανίζεται χρονικός προσδιορισμός, η πρόταση μπορεί είτε να αναφέρεται απλώς στο παρόν είτε να είναι άχρονη ή παγχρονική.
